Varna (Bapha in het Bulgaars)Bulgarije, 3430 km op de teller en weer een graadje of 35.

We hadden even geen internet en windows omdat Bill Gates onzelicentie overeenkomst eenzijdig had beeindigd, maar het is opgelost door een computerdeskundige van het hotelletje waar we verblijven in Varna .We hebben nu de Bulgaarse en Engelse versie van Microsoft, waarvan we de Bulgaarse versie tot onze spijt niet kunnen gebruiken vanwege onze gebrek aan kennis van deze ingewikkelde taal.

Na 2 dagen Bulgarije zijn we 24 juli weer teruggegaan naar het vrolijke en gastvrije Roemenië. Het is lastig communiceren in Bulgarije, we kunnen de namen van steden en wegen echt niet lezen. Bij terugkomst in Roemenie werden we na 6 km staande gehouden door een boer op een trekker met aanhangwagen vol met watermeloenen. We moesten onder een boom gaan staan(schaduw) en hij zocht voor ons een heerlijke sappige meloen uit. Een geschenk vanwege onze inspanning en omdat wij helemaal uit Nederland zijn komen fietsen. Er worden door meerdere mensen kruisjes geslagen als men hoort waar wij vandaan komen. Dezelfde avond zochten wij een slaapplek bij een leuk hotel in de 'buitenwijk' van Corabia . Je verwacht geen hotel met zwembad in een wijk met zandpaden......maar het is er toch. Helaas op zaterdag en zondag wordt er getrouwd in Roemenië en huurt men vaak een heel hotel af om te feesten en te overnachten. Ook bij dit hotel, maar hotel la Belgianu heeft ons een gratis overnachting aangeboden, we mochten slapen op banken boven de keuken. Ontzettend warm en het gefeest ging tot 5 uur door, maar wel een droog dak boven ons hoofd (voor het eerst onweer en regen) en heerlijk Roemeens eten, wat een gastvrijheid!

Onze route ging door velden en dorpjes en paar kleine steden. In de dorpen is de veestapel vaak te vinden langs de weg, ganzen, parelhoeders, kippen, geiten, kalkoenen , de paarden en koeien staan vast aan een touw, de rest loopt vrij rond. Vanwege het weggedrag van de Roemenen (en ook de Bulgaren weten we inmiddels) vind je vaak ook dode beesten, vooral honden, langs de kant van de weg. Marianne Thiemme zou hier doodongelukkig zijn. Men heeft de gewoonte luid toeterend hard door de dorpen te rijden, de auto gaat voor langzaam verkeer. En hoe groter/duurder de auto hoe harder men rijdt . Het is ook grappig op te merken dat je kan zien aan de kentekens in welk land men heeft gewerkt of de auto's haalt. In sommige dorpen kom je Spaanse auto's tegen en in een volgend dorp weer veel Franse kentekens, Nederlandse auto's hebben we haast niet gezien. Zo te zien zijn veel mannen teruggekeerd en is de werkloosheid groot in Roemenie en Bulgarije. Een groot aantal mannen zie je drinkend hun tijd verdrijven met hun T-shirt opgetrokken boven de borst vanwege de warmte. Rare gewoonte, nog erger dan een actie vakbondsshirtje over een overhemd.

De steden waar wij doorgekomen zijn, zijn troosteloos; verwaarloosde flats van beton en fabrieken die leeg staan. Het ziet er allemaal triest uit. Het zou mooi zijn als er geld zou zijn om de leef/woonomstandigheden te verbeteren en op te fleuren. Wellicht zou men dan ook minder afval langs de kant van de weg gooien. Het ene dorp is ook meer opgeruimd en schoner dan het andere dorp.

We hebben heen en weer gehopt tussen Roemenie en Bulgarije dat gaat makkelijk met een veer en een enkele brug over de Donau. In de laatste 300 km veranderde het landschap , vriendelijke heuvels en meer wijnvelden, maar nog steeds zonnebloemen (die hebben we nu onderhand wel gezien, 600 km met graan en zonnebloemen gaat op den duur vervelen).

Het einddoel van de Donau en Limesroute is Constanta (3220 km) aan de Zwarte Zee, de 2 na grootste stad van Roemenie. Ten noorden en zuiden van Constanta alleen maar stranden met hotels en appartementen, het is net de Spaanse kust bij Benidorm. De sfeer en omgeving viel een beetje tegen (is toch anders dan in het begin van Roemenie) dus gauw richting Bulgarije gegaan, fietsen langs de kust van de Zwarte Zee en dat hebben we geweten. Wat een klimmetjes door al die badplaatsen. Weer een eigen route uitgestippeld en dat gaat soms over de snelweg en soms over een B weg wat weer een zand/kiezelpad is. Je blijft je verbazen over deze EU landen en de kwaliteit en onderhoud van het wegennet. Maar we hebben het overleefd!

Het valt op dat men in Bulgarije aan deze kant veel vriendelijker is, over het algemeen hulpvaardige mensen (we hebben nogal vaak de weg moeten vragen). We zijn 'gestrand' in Varna een leuk havenstadje met een mooi strand en bekend om zijn muziekfestivals. Men ondervindt hier veel last van de crises, hotels zijn onderbezet en de prijzen zijn omlaag gegaan. Volgens een Bulgaar op het terras die in Duitsland heeft gewerkt is het alleen maar goed dat er een crises is. Leren ze in de Balkan landen dat niet alles vanzelf komt. Je merkt in Roemenie en Bulgarije best nog wel de invloed van het oude communistische systeem. Dat hebben we weer ondervonden met het versturen van een pakket naar Nederland. Dat heeft ongeveer een uur geduurd en men vertikt het om je te helpen. Ze moeten op een gegeven moment wel, maar het gaat met veel gezucht en gesteun gepaard, het is gewoon hilarisch om mee te maken.

Vanwege de staat van de wegen en het weggedrag van de Bulgaren en omdat we 'op tijd' voor de winter in Nepal willen zijn, gaan we een stuk met de bus. We wilden graag per boot, maar die vaart al een aantal jaren niet meer uit richting Instanbul.

Vanuit Varna vertrekken we daarom per luxe touringbus naar Istanbul, dat gaat niet met de gewone busomdat onze fietsenniet mee mogen. We hebben bij de VVV van Varna een 2-daagse excursietocht naar Istanbul geboekt, met lunch onderweg en overnachting en sightseeingIstanbul, we zijn benieuwd.