De laatste dag in Yazd o.a. besteed aan het bijhouden van de weblog (Marjan) en Dick aan het bemiddelen tussen een Iranese aannemer en een bakstenenfabriek in Nederland. De Iranese aannemer bouwt huizen met Nederlandse bakstenen, en wil ze graag zelf direct importeren. Het contact is gelegd en wellicht komt er in de toekomst een mooie overeenkomst uit.

Wij hebben ook nog de torens van stilte bezocht, de begraafplaats van de Zoroastristen, zij verbrandden hun doden niet, maar legden ze in de zon en lieten ze over aan de gieren, net zoals ze in Tibet doen. Ook dit keer weer gedoe met het reizen. Het busstation in Yazd is verplaatst, maar het is niet duidelijk aangegeven waarheen. Wel dat het richting vliegveld is, maar een bordje met busterminal kom je niet tegen. Na heen en weer gefietst te zijn en meerdere keren de weg te hebben gevraagd en geen duidelijke aanwijzigingen te hebben gekregen, teruggefietst naar het oude busstation. Daar aangekomen worden we druk gebarend naar een taxi verwezen, het station blijkt 10 km verder op te liggen en we zijn niet de eersten die het niet hebben kunnen vinden. Volgens de taxi chauffeur is het geen probleem om de fietsen in zijn wagen te douwen, de bagage kan achterin de wagen. We hebben te weinig tijd om te fietsen, dus maar gedaan. En inderdaad het lukt om onze fietsen en bagage in een kleine taxi te vervoeren.

Shiraz staat bekend om zijn dichter Hafez , de citadel, de vele tombes en natuurlijk de druif. Er wordt sinds de revolutie geen wijn meer gemaakt van de beroemde druif van Shiraz, de druiven zijn wel te koop en smaken goed. We hebben op vrijdag (de zondag voor de moslims) het heiligdom van Aramgah-e-shah-cheragh bezocht. Eigenlijk mogen niet- moslims er niet in, maar als je je netjes gedraagt kan je meelopen met de vrouwen of mannen, wel met Chador en zonder fototoestel. Prachtige zalen met glas en de tombes van Mir Ahmad en 2 van zijn broers. De mensen gedragen zich hetzelfde als bijvoorbeeld bij het graf van apostel Jakobus in de basiliek in Santiago de Compostella, het aanraken van de tombe en het prevelen van een gebed Lijkt een ritueel van alle geloven. De volgende dag weer eens de fiets gepakt en naar het oude rijk Persepolis (stad van de Persen) gereden, een prachtige stad uit de oudheid. Deze stad was het middelpunt van het rijk keizer Achaemenid.

Wij hebben weinig gefietst in Iran zo'n 500 km, maar wel veel gereisd met de bus, 1400 km en een kleine 100 km meegelift. De 5000 gefietste km zijn op 100 km na bereikt.

Wij vliegen 21 oktober via de Arabische Emiraten naar Kathmandu in Nepal, de route over de weg via Pakistan durven wij vanwege onze gezondheid en veiligheid niet aan. Volgens de berichten zijn we dan nog mooi op tijd om de klim naar het basiskamp van de Mount Everest te kunnen maken.

Wat blijft ons bij aan Iran:

Hello friend , welcome in Iran ; De veelgestelde vraag what do you think about Iran? het harde getoeter en gezwaai ; de vele foto's die gevraagd en ongevraagd van ons zijn genomen; de jonge mannen die gewoon hand en hand of gearmd lopen; het saaie zandlandschap en het stof; het vreselijke verkeer, de uitlaatgassen en gevaarlijk en naar ons idee ook vaak asociaal rijgedrag (een weg oversteken in een plaats is levensgevaarlijk ) ; het droge zonnige klimaat met in de middag harde wind (leuk als je hem mee hebt) ; het gewend zijn aan een temperatuur van 30 tot 40 graden; het eenzijdige voedsel, droge rijst (met een kuipje boter erbij) met kebab, geroosterde tomaat en rauwe uien, of kebab met droge rijst, geroosterde tomaat , rauwe uien en af en toe een aubergine prutje; de weinige theehuizen; het alcohol - en cafeïnevrije bestaan wat op zich (gelukkig) geen probleem is; de drukte op straat in de steden met winkelende vrouwen en mannen; het verplicht dragen van een hoofddoek en lange broek; de politieke gesprekken; hetbeeld over de Iraniërs en de veiligheid in dit land die anders is dan we van te voren hadden gedacht, je voelt je overal welkom.